Paulien en Erik zijn al sinds hun middelbare schooltijd bij elkaar. Zij is VMBO docente en hij is mede-eigenaar van een grafisch ontwerpbureau. Beiden zijn al lang verknocht aan het Spijkerkwartier en zeer actief in de wijk. De twee studerende dochters hebben het ouderlijk huis al verlaten. In hun smaakvol ingerichte huis aan de Boulevard Heuvelink zijn wij in gesprek.
DORP IN STAD
Hoelang wonen jullie hier? Erik: 'Ik begon op een studentenkamer in de Parkstraat. Begin jaren '90 zijn wij in de Prins Hendrikstraat samen gaan wonen en nu wonen we al weer acht jaar hier. Wij wilden de leukste wijk van Arnhem niet uit. Het is net een dorp maar dan in een stad.' Paulien: 'Het gezamenlijk actievoeren in de jaren '90 tegen overlast door prostitutie bracht ook saamhorigheid.' Erik: 'Wij denken wel eens ̶ als mensen klagen over bomenkap of hondenpoep ̶ 'doe' die hoeren terug, dan gaat het tenminste echt ergens over.' Zijn er meer verschillen met vroeger? Paulien: 'De wijk was toen veel gemêleerder met studenten en ouderen. De huizenprijzen waren nog niet belachelijk hoog. Nu zitten er, als gevolg van de prijzen, steeds meer tweeverdieners. Het is nu moeilijker om vrijwilligers te vinden, mensen hebben het druk met hun carrière. Ik zeg soms dat ik boven mijn stand woon. Vroeger had je meer volkse mensen als een Chris en een Coba. Hele lieve mensen waar wel een steekje bij los zat. Zij zong topless aria's op het balkon, geweldig.'
Hoe zetten jullie je in voor de wijk? Erik: 'Ik ben al jaren bezig met Thialf en maak publiciteit voor verschillende activiteiten. Met een documentaire over de fictieve vrijstaat Thialf won ik de prijsvraag voor het maken van de nieuwe entree. Het vrijstaat idee kreeg ik doordat onze kinderen daar lekker vrij hutten bouwden en fikkies stookten. Gymnasium-scholieren maakten de grondwet en basisschoolkinderen de vlag. Het hielp om kinderen en buurtbewoners enthousiast te maken voor Thialf en de nieuwe entree' (zie foto links: Erik als wereldlijk leider van de vrijstaat). Wat geeft het jou? 'Vooral energie, anders houd je het niet vol. Ik help graag en het is leuk om met kinderen te werken.' Wat doe jij voor de wijk, Paulien? 'Op dit moment vrijwilligerswerk in de watertuin. Ik ben biologie en- scheikundedocent. Bij uitstek kan je die vakken ervaren. Fantastisch wat er gebeurt als kinderen varkensoogjes ontleden. Ik vind het een uitdaging pubers te helpen bij hun zoekende natuur. Afgelopen jaar ben ik zelfs schooldocent van het jaar geworden. Ondanks mijn 28 jaar lesgeven leer ik zelf ook nog elke dag bij. Door mijn goede gebektheid word ik vaak gevraagd om de kar te trekken. Maar mij kost het ook energie. Het zijn niet altijd de meest dankbare klussen. Als je niks hoort doe je het goed. Het comité tegen opsplitsing van woningen kostte bijvoorbeeld veel tijd.' Erik: 'Hier wonen weinig gezinnen. Terwijl de binnentuinen en Thialf het ook voor hen hartstikke leuk maken. De grote huizen van het Spijkerbroek, waar eerder hoeren zaten, boden de kans aan meer jonge gezinnen in de wijk. Maar met de opsplitsing tot kleine huizen gaat dat niet gebeuren. De gemeente heeft aanvankelijk haar best gedaan maar het in het laatste stadium uit haar handen laten vallen. Als wijk zijn wij daardoor slechter af. Je ziet daar nu al een groot verloop. Als de nieuwbouw bij Thialf klaar is ga je nog meer de verkeersgevolgen merken.' Erik, jouw vader woont ook in de wijk? 'Klopt, ik ben heel blij dat hij dichtbij in de Herbergier woont. Een liefdevolle en kleinschalige plek voor dementerenden. Het past goed in de wijk.
TWEE WERELDEN KOMEN SAMEN
Paulien, wat voor jeugd had jij? 'Ik kom uit een vrij gezin. Wij woonden in een gezellig Amsterdams trappenhuis, waar iedereen bij elkaar over de vloer kwam. Mijn vader was zelfstandig meubelagent, succesvol door zijn eerlijkheid. Zoals in die tijd normaal was, moest mijn moeder ten gevolge van haar zwangerschap stoppen met werken. Op mijn dertiende zijn wij naar dorps Doorwerth verhuisd, vond ik eerst verschrikkelijk. Mijn vader wilde ons meer ruimte geven. Nu ben ik hem daar dankbaar voor. Mijn ouders konden het ene moment knallende ruzie hebben en daarna knuffelend bij elkaar op schoot zitten.' Erik: 'Die directe manier van omgang was wel even wennen voor mij. Tekenend was haar vaders eerste begroeting:' 'wat heb jij nou voor prak zuurkool op je hoofd?' (ik had geblondeerd haar toen, lacht Erik). Als oudste kind ben ik op Hoogte 80 opgegroeid. Mijn vader had een architectenbureau. Mijn moeder was 'de vrouw van'. Elke zondag naar de kerk en het museum. Dat ik grafisch ontwerper zou worden was duidelijk. Vanaf mijn tiende tekende ik logo's en later maakte ik animatiefilmpjes. Ik zat op de padvinderij en luisterde klassieke muziek en jazz'. Paulien: 'Bij ons stond Hilversum 3 op en wij kwamen niet in een museum'. Wat proberen jullie de kinderen mee te geven? Paulien: 'Dat natuur en cultuur belangrijk zijn. Andere ouders zijn soms jaloers dat onze dochters daar interesse in hebben. Maar als je je kinderen van jongs af aan mee neemt een museum in, al is het maar een kwartiertje, leer je ze op een andere manier kijken.' Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk leren kennen? Paulien: 'Ik kwam bij hem in Havo 4 in de klas. Wij leefden in andere werelden. Ik ging uit met stoere jongens. Toen Erik bij het eindexamenfeest een hele mooie tekening van mijn oog gaf kreeg ik door dat hij mij leuk vond. Vanaf dat moment leerde ik hem kennen en zijn wij met elkaar omgegaan. Toevallig is mijn meisjesnaam ook Vos.' Erik: 'Ik had al lang een oogje op die goed gebekte en kleurrijke Amsterdamse.'
WAARDEER ELKAAR
Wat vinden jullie de mooiste eigenschap van de ander? Erik: 'Haar extravertheid, positieve levenshouding en hoe zij kan enthousiasmeren.' Paulien: 'Ik vind het creatieve en ondernemende heel leuk aan hem. Mooie vraag, die ik als docent ook stel aan ouders over hun kind.' Wat zou je Erik meer toewensen, Paulien? 'Wat meer zelfwaardering en rust. Hij legt de lat zo hoog dat hij moeilijk tevreden kan raken over zijn prestaties. Dat maakt hem ook tot een goede ondernemer, ondanks de crisis is het ontwerpbureau goed blijven draaien.' Wat doe je graag in je vrije tijd? Erik: 'Ik film en fotografeer graag. Ook loop ik veel lezingen en borrels af. Spanning en ontspanning liggen bij mij dicht bij elkaar.' Paulien: 'Hij maakt de verjaardagstaarten, juweeltjes zijn het. Die moeten wel elke keer mooier worden.' Waar komt die prestatiedrang vandaan? Erik: 'Ik denk van mijn calvinistische opvoeding.' Wat doen jullie graag samen? Erik: 'Musea bezoeken en in de natuur wandelen. Koken vinden wij ook leuk. Wel apart van elkaar, anders gaat het niet goed (gelach). Wij hebben opgetreden met circus Poeha en deden mee in de Spijkertheaterroute (zie foto: als gesjeesde coach/(ouwe) hoer). Onze grootste gezamenlijke passie is reizen.' Versterken jullie elkaar door jullie verschillen? Paulien: 'Wij zijn een tijdje uit elkaar geweest. Dan pas merk je wat je mist. Erik geeft mij zekerheid. Met hem durf ik de hele wereld rond te reizen. In mijn eentje krijg ik van een schoolreisje Terschelling al heimwee.' Erik: 'In die periode moest ik harder aan sociale contacten trekken. Een avond lullen over koetjes en kalfjes vond ik vermoeiend. Met Paulien erbij als gangmaker kon ik makkelijker meedoen.' Paulien: 'Netwerken kan hij goed. Het heeft een doel, hij weet waar hij over praat en is heel attent. Voor vrienden en personeel doet hij dat ook, maar dan kost het meer energie.'
GEEF JE LEVEN VORM
Hebben jullie een bucketlist? Erik: 'Niet echt, ik probeer het leven wel zo aangenaam mogelijk vorm te geven. Wij plukken de dag. Vanwege de warmte en de natuur zou ik best willen emigreren naar de tropen. Ik word soms een beetje moe van de korte lontjes en onvrede. Terwijl het nergens zo goed gaat als hier.' Paulien: 'Heerlijk, maar ik ben veel te verknocht aan de kinderen en de buurt. Wij zouden nog graag naar de Galapagoseilanden en door Australië met een camper reizen. Zelfs al raken wij alles kwijt, die reisbelevenissen blijven. Dat is onze echte rijkdom.' Wanneer gaat de tijd snel? Paulien: 'Ik vind sowieso dat de tijd ontzettend snel gaat naarmate je ouder wordt. Wij hebben een fijn leven. Ik heb het gevoel dat ik de staatsloterij al gewonnen heb. Onze 'pluk de dag motto' is misschien vanuit een luxe positie. Mensen verklaarden ons voor gek dat wij met ons inkomen op de Prins Hendrikstraat gingen huren en later kopen, maar wij hebben het risico bewust genomen. Als het goed gaat zeggen mensen dat je geluk hebt. Zij vergeten dat je daar iets voor moet doen. Ga voor wat je wil en als het mislukt heb je het in ieder geval geprobeerd.'
ZWART/WIT KEUZES
Ratio of gevoel? Erik: 'Voor beiden ratio. Eerst afwegen en dan een keuze maken. Ik ben ook een analytisch ontwerper. Wij zullen niet snel impulsaankopen doen, behalve dit huis dan. Over de grootste aankoop van je leven denk je korter na dan over de aankoop van een strijkbout' (gelach). Paulien: 'Dit huis was waar wij jaren naar gezocht hebben. Omdat ik snel zeg wat ik vind denken mensen dat ik vooral een gevoelsmens ben, toch ben ik meer ratio.' Ontvangen of geven? Erik: 'Volgens mij zijn wij allebei van het geven. Ik vind het moeilijk om te ontvangen.' Paulien: 'Ook naar de kinderen kan jij ontzettend veel geven. Hij is van baan veranderd om zo een dag in de week voor de kinderen te zorgen. Dat was toen niet doorsnee.' Als afsluiter, lot of toeval? Paulien: 'Voor mij lot. Ik denk dat veel dingen in je leven gaan omdat je dat gekozen hebt of past bij je karakter.' Erik: 'Ik geloof in toeval, het is gewoon kansberekening.' Paulien: 'Dus het is toeval dat jij ontwerper bent geworden?' Erik: 'Nee dat zat in mijn genen. Onze ontmoeting is wel toeval. Als dat niet gebeurd was had ik pech gehad.' Paulien: 'Dat weet je niet.' Erik: 'Dan zat ik nu alleen in een lodge in Zambia' (gelach).
Met medewerking van: Trudi Hendriks en Henny Verheijen. Foto's: Erik/Paulien Vos, behalve foto twee (Erik voor Thialf): Rens Plaschek.