Verborgen sporen
Het Spoorboekje roept verrassende reacties op van mensen die ook een verhaal over hun familie in de Spoorhoek hebben. Reden voor een digitaal vervolg op deze website. Met foto's en informatie verzameld en beschreven door Jolanda Keesom. Reacties en aanvullingen over andere families zijn welkom!
De roerige geschiedenis van Apeldoornsestraat 6
Apeldoornsestraat 6. Je bent er voorbij voordat je er erg in hebt. Een witte gevel met sierlijke deurlijsten die tegen Hotel Bosch lijkt aangeplakt, met een winkelruimte die de laatste jaren nogal vaak van inhoud is veranderd. Birgit Nieuwenhuis is er geboren en sinds 2007 eigenares van het pand. Ze heeft de geschiedenis van het pand grondig uitgeplozen. Dankzij haar speurwerk en haar openhartigheid komen we meer aan de weet over de bewoners en gebruikers van dit pand.
Villa, kantoor en kapsalon
Het is nu moeilijk voor te stellen, maar Apeldoornsestraat 4 en 6 waren ooit elkaars spiegelbeeld. Na de Tweede Wereldoorlog werd nummer 4 ingrijpend verbouwd tot Hotel Bosch, maar de gevel van nummer 6 is altijd praktisch hetzelfde gebleven; met een balkon boven de erker en voor beneden en boven twee toegangsdeuren.
Het dubbele pand met de nummers 4 en 6 is in 1865 gebouwd. Baron Voerst van Lijnden woonde op nr.4, Ida Engelhart op nr.6. Vanaf 1907 woonde de familie van Jonkheer Stael van Holstein op nummer 4, terwijl het gedeelte met nummer 6 bewoond werd door de wijnhandelaar Ketelaar. In 1923 kocht advocaat en procureur Cornelis de Kempenaer het pand op nummer 6 en vestigde op de begane grond zijn kantoor aan huis. Toen hij in 1936 verhuisde naar Rheden, liet hij het kantoor verbouwen tot kapsalon en verhuurde het.
Meubelzaak Rembrandt
Na de Tweede Wereldoorlog was het pand eigendom van meubelmaker Isodoor de Jong. In 1956 verkocht hij het aan Jacob Nieuwenhuis. Deze meubelmaker uit Ugchelen begon er een meubelzaak en ging er boven wonen met zijn twee zoons van 11 en 16 en met zijn tweede vrouw, de veel jongere Duitse Theodora Hüttermann.
Net als andere zaken in de buurt werd de meubelzaak genoemd naar het nieuwe Rembrandthotel. In 1957 werd dochter Birgit geboren. Kennelijk gingen de zaken goed, want in de jaren daarna werd het houten magazijn opnieuw in steen opgetrokken en kreeg het pand aan de achterkant een aanbouw.
Pension
Nadat het huwelijk in 1961 was gestrand, bleven Theodora en haar dochter op de Apeldoornsestraat wonen. Birgit ging naar de Annaschool op de Hommelseweg en zag om zich heen hoe de manege en andere panden in de Manegestraat gesloopt werden en de grote PTT-gebouwen verrezen. Veel herinneringen aan de Spoorhoek heeft ze echter niet, want vanaf haar achtste woonde ze in een kindertehuis. Voor zover ze weet kwam haar moeder rond door de winkel aan kapsalon 'Le Maquis' te verhuren en boven een pension voor gastarbeiders te runnen. Daarnaast werkte ze bij V&D en maakte ze foto's van de omgeving en van zichzelf. Het maken van 'selfies' had zij allang ontdekt.
Verwerking
Vanaf 1978 had Theodora Hüttermann de krakers van Hotel Bosch als buren. Ze lieten haar pand met rust totdat de kapsalon in 2001 leeg kwam te staan en de krakers er een expositieruimte in begonnen. Een jaar later moesten ze vertrekken, tot grote opluchting van Theodora die inmiddels slecht ter been was en in haar eentje in de bovenwoning was achtergebleven.
Toen ze in 2007 op 83-jarige leeftijd na een beroerte overleed erfde Birgit een slecht onderhouden pand vol spullen. De begane grond werd op dat moment verhuurd aan een makelaar. Birgit besloot het pand te houden om te verhuren. Boven liet ze drie appartementen maken.
Door in de geschiedenis van het pand te duiken heeft ze haar eigen familiegeschiedenis verwerkt, zegt ze achteraf. Ze gaf ook anderen de kans om iets met het verleden van het pand te doen. Toen de ruimte in 2010 tijdelijk leeg stond, dook kunstenaar Marten Hendriks met het project False Front in de geschiedenis van het pand en de omgeving van de Apeldoornsestraat. Hij reconstrueerde daarvoor het interieur van de oude villa. Na verschillende andere bestemmingen verhuurt Birgit de winkelruimte nu aan een uitzendbureau.