‘Strijdig gebruik’ in de Driekoningenstraat
In de media hebben verschillende verhalen gestaan over studenten die zich weggepest voelen door Poolse werknemers die verblijven in studentenhuizen in de Driekoningenstraat. Ze zijn er, en geven ook overlast, deze gebruikers van de woningen. De werknemers worden in groepjes met een personenbusje 3 a 4 maal per dag opgehaald en weer teruggebracht. In een artikel in de Volkskrant van 31 augustus van Margriet Oostveen wordt de hele constructie uit de doeken gedaan.
Ik verwacht dat de gemeente weet van deze situatie. Er is meermaals aandacht geweest in de media Er zijn verschillende incidenten geweest, de straat was zelfs een avond door de politie afgezet vanwege een Poolse vechtpartij. Op 23 augustus heb ik de gemeente in een handhavingsverzoek laten weten over de situatie. Misschien hebben er ook andere mensen geklaagd?
In de regels van het ‘facetplan woningsplitsring en kamerbewoning’ is dit soort gebruik verboden verklaart. Er staat in artikel 4: Strijdig gebruik kamergewijze bewoning; ...het verschaffen van kortdurend verblijf van maximaal 3 maanden, te vergelijken met logies, al dan niet als onderdeel van de arbeidsvoorwaarden aan werknemers in een kamergewijze bewoning.
Er is een maximum van 3 maanden genoemd, omdat als iemand langer dan 4 maanden in Nederland verwacht te wonen, hij of zij verplicht is zich in te schrijven op een woonadres.
In de onderbouwing’ van dit facetplan staat uitgelegd waarom dit gebruik terecht ongewenst en strijdig is verklaard:
‘Verblijfsruimte in de vorm van logies, die vaak door een eigenaar / ondernemer wordt aangeboden aan door hem ingehuurde werknemers, heeft een zeer forse impact op de directe omgeving. Werknemers wonen er niet, maar verblijven er slechts tijdelijk. Er is veel verloop. Er is vaak geen of nauwelijks contact met de omwonenden en geen betrokkenheid met het pand of de omgeving daarvan. Werknemers hebben doorgaans allemaal een auto, hetgeen de parkeerdruk in de buurt sterk verhoogd. Uit ervaring blijkt dat er vaak sprake is van fors conflicterende leefstijlen. Deze vorm van logies wijkt af van kamerverhuur omdat men daar doorgaans toch langere tijd in een bepaald pand woont.’
De toelichting van dit plan geeft een soort van handreiking aan de eigen ambtenaren in verband met de waarde van een bestemmingsplan en, belangrijker, de handhaving van de regels. (paragraaf 3.4)
‘Het bestemmingsplan is bindend voor overheid en burger. Enerzijds kan de gemeentelijke overheid naleving van bestemmingsplannen afdwingen (optreden tegen strijdig gebruik en/of bebouwing). Anderzijds vormt het bestemmingsplan ook het juridisch kader voor de burger waar deze uit af kan leiden wat zijn eigen bouw- en gebruiksmogelijkheden zijn, maar ook wat de mogelijkheden en onmogelijkheden zijn van zijn buren en directe omgeving. Het bestemmingsplan geeft immers de gewenste planologische situatie voor het betreffende gebied aan.
In de nota “beleidsuitgangspunten handhaving bestemmingsplannen” zijn de volgende uitgangspunten opgenomen:
-stringent beleid: als uitgangspunt geldt dat in principe elke overtreding wordt aangepakt;
-géén stilzwijgend gedogen; gewenste maar illegale ontwikkelingen zo mogelijk vooraf maar in ieder geval zo snel mogelijk legaliseren;
-gedogen van illegale gevallen alleen in uitzonderlijke gevallen, bij voorkeur alleen tijdelijk en met redenen omkleed.’
Waarom heeft de gemeente niet al opgetreden? Deze situatie duurt nu al meerdere maanden. Moeten al de omwonenden echt een handhavingsverzoek indienen? Moet de straat gaan protesteren?
Wie weet zich nog de ‘sit in’ in 1999, (?) te herinneren die was georganiseerd om de junks weg te krijgen uit de straat. Toen was het effectief.
Nu hebben we gewoon regels, ‘staand beleid’. Is het nou echt zo moeilijk om de regels uit te voeren? Zou het kunnen zijn dat de regels geen steek houden, dat ze niet uitvoerbaar of 'lek' blijken te zijn zoals de eerdere splitsingsverordeningen. Of is er gewoon onwil zoals bij het handhaven van ons eigen bestemmingsplan? Ik weet het niet. Het zou fijn zijn als er wat aan dit gebruik gebeurde. Ook voor de studenten die zich weggepest voelen, maar zeker voor de buurt, de sociale cohesie, de leefbaarheid, en het vertrouwen in de overheid.
Martijn Aarts
