2024 is al weer een week oud. Maandag worden weer veel mensen opgeslokt door de dagelijkse waan van de dag. Nu nog een moment om terug te blikken en vooruit te kijken.
2023 is voor veel mensen geëindigd in onzekerheid, verwarring en droefheid. De schaduw van de oorlogen, de uitslag van de verkiezingen, de klimaatverandering, de druk om te presteren en het opkomende gevoel van eenzaamheid zijn de verschillende problemen die ons raken. Binnen de samenleving wordt verondersteld dat met het vaststellen, repareren en onderdrukken van gedrag en symptomen, we de problemen in de hand kunnen houden. We zullen als samenleving echter meer op zoek willen gaan naar de kern van deze problemen en deze vervolgens aanpakken.
Door het digitaliseren zijn mensen steeds meer met zichzelf bezig. Kunstmatige intelligentie en sociale media leiden tot vereenzaming en intern verdriet. Ontbreken van betekenis kan een angst voor eenzaamheid en stilte met zich meebrengen. Het leidt tot ontmenselijking.
We verlangen allemaal naar erkenning, begrip en liefde. Dit bereiken we door ons veilig en verbonden te voelen met onszelf en met anderen. Leren elkaar te ontmoeten en naar elkaar te luisteren en te troosten zou weer als levensnorm kunnen worden gezien. Deel uit maken van alles om je heen is als ik hoor bij alles en alles hoort bij mij. Om iemand geven, geeft betekenis.
Verdraagzaamheid en mededogen zijn geen loze termen; het zijn levensnoodzakelijke waarden die ons kunnen leiden in het ontrafelen van onze onbewuste drijfveren. Wanneer we vanuit medemenselijkheid en acceptatie kijken naar onze onbewuste drijfveren kunnen we onszelf bevrijden van trauma’s en onderdrukte emoties.
We hebben allemaal de behoefte om gezien, begrepen en geliefd te worden. En helen wanneer we ons veilig en verbonden voelen met ons lichaam en anderen.
Negativiteit kan worden omgezet in positieve energie, en het delen van liefde draagt bij aan een gevoel van verbondenheid met alles om ons heen. Laten we in 2024 samen streven naar een samenleving waar begrip, troost en liefde de leidende principes zijn. Echte duurzame troost is leren om te gaan met verdriet en het accepteren van tekortkomingen. Maak ook gebruik van korte termijn troost die je kan vinden in kleine dingen om van te genieten, zoals bijvoorbeeld samen eten, een keer uitgaan, iets voor jezelf kopen, een wandeling gaan maken.
Hoewel het vinden van je plek binnen deze wereld van groot belang lijkt, begint het ware thuisgevoel met het begrijpen van jezelf. Je kan nooit thuiskomen als je aanwezigheid blijkbaar betekent dat je het thuisgevoel van een ander aantast. Je bezighouden met het vinden van een thuis in deze samenleving, misschien wel omdat je denkt dat het moet, gaat ten koste van wat daadwerkelijk thuis is: jezelf beter begrijpen. Dus als een ander je jouw thuisgevoel niet gunt, dan kan je het in jezelf opzoeken. Kijk naar je omgeving, spreek met anderen, of luister op z’n minst naar anderen. Hoe dan ook: om thuis te komen heb je een ander nodig.
Laten we verdraagzaamheid en mededogen omarmen als bouwstenen voor een wereld waarin eenieder zich thuis voelt. Voel het als een lichte plek die rust uitstraalt en je weer energie geeft.
Een warm en verbindend 2024 vol begrip, liefde en saamhorigheid.
Willem van Gent
