Maandag 25 augustus 2014 op terugreis van onze vakantie in Griekenland vraagt mijn lief of ik niet bij hem wil blijven wonen in het Spijkerkwartier.
De maanden daarvoor pendelde ik tussen Haarlem en Arnhem. Nu ik niet meer door werk aan Haarlem gebonden ben zeg ik meteen “ja”. (Al heeft het nog wel een jaar geduurd voordat ik me officieel in Arnhem inschreef.)
Aangezien ik hier verder nog niemand kende ben ik als vrijwilligster bij De Lommerd aan de slag gegaan. Daar heb ik de mensen in de buurt leren kennen. Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik in de Spijkerstraat liep en door een bekende “goedemorgen” gewenst werd. Nooit had ik me gerealiseerd hoe blij iemand kan zijn als er “gewoon” goedemorgen gezegd wordt. Vanaf dat moment voelde ik me thuis.
Nu, zeven jaar en zes dagen later, verhuizen we samen terug naar “mijn” Haarlem.
De afgelopen jaren had ik voor geen goud willen missen. Wat een ervaring om al deze bijzondere mensen in het Spijkerkwartier te leren kennen. Niet dagdagelijkse personen maar daarom des te interessanter. Dat ik me hier zo thuis voelde zegt waarschijnlijk meer over mezelf dan over de anderen ;-)
Als ik in Haarlem op een terrasje zit, zal ik nog geregeld mijmeren over de geweldige tijd dat ik in “jullie” Spijkerkwartier mocht wonen. Hartstikke bedankt hiervoor!