De buurtgenoten van het schooltje aan de Schoolstraat merkten dat de eerste bewoners alweer aanstalten maakten om te vertrekken na een half jaar. We zochten contact met éen van de huurders: Han van Ardenne.
Op onze vraag waarom hij het Spijkerkwartier alweer verlaat terwijl hij net aan het inburgeren was, barst hij meteen los: ’Het gaat me niet om mij maar om de andere dertien huurders en de komende huurders.' Eigenlijk heeft hij ook geen tijd om zijn verhaal te doen; bij zijn nieuwe appartement moet de oude vloer er nog uit en hij zit midden in een verhuizing. Hij moet voor 1 januari zijn huidige appartement aan de Schoolstraat in het oude schoolgebouwtje (Pius X) alweer verlaten.
‘Echt huilend hoor! Als ik hier rondloop dan denk ik dit hele appartement hoort bij mij en past bij mij, ik voel me hier thuis maar kan hier niet blijven.'
Han van Ardenne is nu 78 jaar, en al bijna 50 jaar architect. Hij is onder meer bekend van plannen die hij had ontwikkeld voor het nieuwe Gemeentemuseum, hij heeft gewerkt als docent bouwkunde aan ArtEZ en is dus goed bekend in de bouwwereld. Jarenlang was zijn architectenbureau gevestigd in Arnhem. Tussendoor heeft hij ook nog 8 jaar in Parijs gewoond en gewerkt; ‘dat spreekt me zo aan aan het Spijkerkwartier; het heeft een Parijse sfeer en uitstraling, ik wilde hier graag wonen.'
Short stay
Han vertelt dat hij zijn huidige woning lange tijd alleen van papier heeft gekend, en van papier heeft gehuurd. Er zijn 14 woningen in het schoolgebouw gerealiseerd. In februari 2016 stond in het huurcontract dat hij de woning voor tenminste 12 maanden zou huren. ‘Er waren problemen met de oplevering, deze werd een paar keer uitgesteld en in plaats van in april konden de huurders er pas in juni 2016 in.'
‘Alle huurders hadden daardoor al extra kosten want andere woning opgezegd en elders de wachttijd moeten overbruggen. Op 23 mei heb ik dit appartement voor het eerst echt van binnen kunnen bekijken.'
Toen iedereen de verhuizing naar het gloednieuwe appartement aan de Schoolstraat had geregeld werden de bewoners 1 voor 1 op het kantoor van Domica geroepen en kregen te horen dat ze maar 6 maanden maximaal in het nieuwe appartement konden blijven wonen; een zogenaamde short stay. Dat heeft fiscale redenen: voor de eigenaar levert deze constructie een belastingvoordeel op als dit pand 10 jaar lang als short stay wordt verhuurd.
‘Dat is in de aanloop nooit verteld aan ons als huurders en staat ook nu niet vermeld op de website van Domica, ze zijn alweer nieuwe huurders aan het werven, want wij moeten er binnenkort alle 14 weer uit.' Domica is niet aangesloten bij de NVM. Zie facebookpagina Domica
Mes op de keel
De huurders hebben een half jaar geleden het huurcontract wel moeten tekenen omdat ze anders op straat zouden staan. ‘Ik ken veel mensen in de bouwwereld en heb verschillende mensen geconsulteerd over deze situatie en iedereen zegt dat dit niet kan maar het gebeurt ondertussen gewoon wel. Ik heb ook advocaatkosten gemaakt en heb verschillende pogingen gedaan om in gesprek te komen met eigenaar en verhuurder, maar die willen niet praten. Het is nu heel simpel; in het contract staat dat iedere dag dat ik het appartement na 1 januari 2017 nog bezet houd er een dwangsom wordt opgelegd van 500 Euro. Een rechtszaak gaan voeren kost altijd tijd en geld, dus dat risico kan ik niet lopen. Bovendien is het niet fijn wonen onder deze omstandigheden en met de projectontwikkelaar als buurmannen. '(Roland Verhey en Dick Mantel van Rodibeheer hebben kantoor in de oude HBS aan de Schoolstraat).
En zo hebben de eerste 14 huurders weer extra kosten, voor weer een verhuizing, het overbruggen van tijd tussen twee woningen in of overlap van huur.
Er zijn meer rare zaken; huurders betalen verplicht 50 Euro per maand voor een parkeerplaats, ook als ze geen auto hebben. Niet iedereen heeft een sleutel voor de parkeerplaats of zelfs een sleutel van de voordeur. Han; ’we hebben een app-groep als huurders zodat we voor elkaar de deur of het hek open kunnen doen.’
De woningen worden als appartement verhuurd, de woning van Han is zoals hij zegt heel mooi en goed verzorgd afgewerkt en heeft 3 ruime kamers.
Bij de ingang zijn kort geleden ineens bordjes verschenen met “kamers” en nummers ( zie foto).
Het geeft al met al toch wel te denken: zijn dit huurwoningen of een short stay, of een Stayokay of een airbnb of een hotel? en dat midden in de wijk naast een complex met al veel studentenkamers.
Sporen nalaten
Zoals gezegd gaat Han met pijn in zijn hart onze wijk uit: ‘leuke mensen ook, ik begon net helemaal te settelen, het was me veel waard om hier te kunnen blijven. Ik doe mijn verhaal omdat ik andere mensen deze ellende wil besparen.’ Los van het feit dat hij ook van betekenis had kunnen zijn voor de wijk met al zijn ervaring en expertise in werkgroepen en comités, laat hij zijn sporen achter in de wijk.
‘Ik had achter ons huis aan de Velperweg, dat verkocht is, een enorme tuin. Die heb ik helemaal vergroend en er vijvers in aangebracht. Daar heb ik 4 soorten salamanders en ook kikkers en padden in gebracht. Bij de verkoop van de grond werd duidelijk dat ze daar met een shovel door heen zouden gaan en al deze beesten het loodje zouden gaan leggen. Weken ben ik bezig geweest om meer dan 200 salamanders, kikkers en padden over te brengen naar de Watertuin. Maar die zitten daar nu veilig in ieder geval.
Han is 13 december verhuisd naar een nieuw appartement in de wijk Klarendal
Tekst: Trudi Hendriks
Foto’s: Rien Meijer
Foto: Jet de Bruijn