Herbergier Arnhem
Gaan dementeren en dan uiteindelijk naar een verpleeghuis 'moeten' is voor veel mensen een schrikbeeld. De oprichter van de Thomashuizen, Hans van Putten realiseerde zich dit toen zijn moeder ging dementeren; dat moest toch anders kunnen?! Vanuit de ervaring met kleinschalige opvang in de succesvolle Thomashuizen voor jongeren ontwikkelde hij de Herbergier; waar de bewoners gasten zijn en zij hun eigen leven in hun eigen ritme voort kunnen zetten. De Herbergier Arnhem was 8 jaar geleden de eerste die in Nederland zijn deuren opende op het Nieuwe Land in deze wijk. Inmiddels zijn er 30 Herbergiers in Nederland.
'Leef het leven mee'
In de zeer ruime en gezellige woonkamer met open keuken, zitten de 15 gasten met de medewerkers samen aan de lunch; de huishond en huiskat lopen rond en werklieden lopen in en uit ( het pand wordt gerenoveerd) tijdens het gesprek met verpleegkundige Arjen Koenen. Deze zorgondernemer woont met zijn vrouw en drie kinderen ook in het pand. Hij heeft geen kantoor want: 'wij leven het leven mee met onze gasten'. “Wij zijn ook niet aan het behandelen hier, wij kiezen voor kwaliteit van leven van onze gasten. Zij kunnen opstaan en naar bed gaan zoals zij het gewend waren, huisdieren zijn welkom en de ruime kamers kunnen ingericht worden naar hun eigen wensen”.
Om ons heen gaat het leven inderdaad gewoon door: er wordt gepraat en gemopperd, een afwasje gedaan, de pedicure behandelt de voeten van een gast en de huishond wordt opgehaald door de uitlaatdienst. Wat opvalt is dat de buitendeur gewoon open staat met dit mooie weer en ook het tuinhek was niet op slot bij binnenkomst.
Arjen;” wij hebben een open deuren beleid, zowel de gasten als hun vrienden en familie kunnen in en uit lopen. Wij en buurtbewoners houden een oogje in het zeil, maar juist hierdoor is er minder onrust en minder medicijngebruik”. Verder hebben we bijvoorbeeld een seizoenkaart voor Vitesse en wordt er dagelijks iets ondernomen, variërend van naar de kroeg tot naar de markt, wat de gasten willen”.
Interesselijst
Dementie is ook voor de familie van de oudere een frustrerende ziekte en wonen in de Herbergier lijkt dan ook voor iedereen een interessant alternatief voor opname in een verpleeghuis. “ Ouderen en hun wettelijke vertegenwoordigers kunnen zich aanmelden via de zgn. interesselijst van de Herbergier. Er volgt dan een bezoek en een gesprek met de geïnteresseerden en met Arjen. “Er moet over en weer een klik zijn “.
In deze Herbergier is er plaats voor 15 a 17 gasten, ook voor echtparen, en er zijn 2 logeerkamers voor tijdelijke bewoning. Aan een 96 jarige buurtbewoonster die op deze lijst staat bieden we dagopvang. Sommige gasten zijn bewoners van het eerste uur, soms verblijven gasten hier kort. Aan de herinneringsmuur hangen foto's van inmiddels overleden bewoners en op het dressoir staat een foto met brandende kaarsen van een onlangs overleden gast. Arjen vertelt dat gasten 'door de voordeur er in komen en ook door de voordeur er weer uit gaan en we houden altijd samen nog een herdenkingsavond'.
Haalbaar en betaalbaar.
Dit lijkt alleen maar haalbaar voor mensen met veel geld…ï?
Arjen ” De gasten betalen huur voor de kamer en kopen de zorg en begeleiding in, meestal vanuit een persoonsgebonden budget (PGB) en /of AOW met een pensioen. Er zijn ook drie kamers beschikbaar voor gasten met alleen AOW. De woon- en leefgroep is een gezonde mix van mensen met zeer uiteenlopende achtergronden en levensstijlen, net zoals hier in de wijk. Ook ouders van wijkbewoners en wijkbewoners zelf zijn hier te gast. Samen met een veelzijdig team van 30 medewerkers, stagiaires en vrijwilligers steken we vooral tijd in datgene wat onze gasten nodig hebben: veiligheid, aandacht, liefde. En zorg!"
Borreltjes
Wijkbewoners Paulien en Erik Vos zijn enthousiast over de Herbergier waar hun (schoon)vader Hein Vos (83 jaar) sinds een jaar woont. “het was het eerste huis waar vader Vos, na het bezoeken van allerlei zorg instellingen, zelf van zei; hier wil ik als het nodig is wel gaan wonen”. Paulien roemt naast de goede sfeer de diversiteit van de medewerkers: veel verschillende invalshoeken die worden ingezet om bij de gasten te zoeken naar interesses en raakvlakken. “Met de ene gast gaan ze een borreltje drinken en met een andere de natuur in en met Hein Vos gaat een medewerker rustig op zijn kamer naar klassieke muziek luisteren; er is veel aandacht voor de persoon en de behoeftes die de gast heeft.”
Als Hein Vos bij zoon Erik en zijn gezin heeft gegeten en terug wordt gebracht is hij onrustig totdat hij de drempel van de Herbergier weer over is; “ hij voelt zich daar thuis en veilig. Ook al is het een vreselijk verdrietige ziekte voor iedereen, de ouders leven nu gescheiden, een rotsituatie maar beter dan dit kan je niet vinden voor je ouder”.
Meer informatie: www.herbergier.nl/arnhem
Tekst; Trudi Hendriks
Foto's : Herbergier Arnhem