De participatiesamenleving is er nog lang niet, wat politici ook mogen beweren. Hoogleraar bestuurskunde van de VU, Willem Trommel: “Waar het om gaat is dat er goede afspraken komen op grond waarvan samenwerkende partners elkaar kunnen vertrouwen. Gemeenten die vrijwilligers op basis van willekeur vergoedingen geven, of juist onthouden, ondermijnen het vertrouwen en dus ook de participatiegedachte.”
Hij reageert er mee op Arnhemse vrijwilligers die zich inzetten voor de wijk. De gemeente Arnhem houdt zich niet aan de eigen spelregels. Onkosten moeten aannemelijk worden gemaakt en er hoeft geen boekhouding aan te pas te komen. Nu moet het plots anders dan in de door B & W geaccordeerde spelregels en slaagt de gemeente er in die wijkvrijwilligers in meerdere wijken tegen zich in het harnas te jagen. Ze moeten maar afwachten of ze hun onkosten vergoed krijgen voor hun werkzaamheden in de wijk.
Die werkzaamheden zijn niet meer de buurtbarbecue, maar communicatie, inspraakavonden organiseren, en het organiseren van bewonersparticipatie, ook bij infrastructurele projecten, zoals het veiliger maken van Arnhems gevaarlijkste kruising in Kronenburg. De vrijwilligers zijn de ogen en oren van gemeente en politie en ze verbinden mensen en organisaties in de wijken, zeggen professionals.
De afspraak in Arnhem is dat ze kosten die ze maken aannemelijk moeten maken. Maar Arnhem wil nu dat ze over ieder bonnetje overleggen met de wijkregisseur. Daarbij gebeurt het dat ze soms onkosten niet vergoed krijgen. In de Arnhemse wijk Rijkerswoerd hebben bestuurders van het Bewonersplatform hun werk neergelegd, in Kronenburg denken ze er aan. Prof. Willem Trommel: “Het is voor mij onbegrijpelijk dat Arnhem zich niet aan de eigen afspraken houdt. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Dat blijkt al wel aan het opgestappen van vrijwilligers. Als Arnhem dit vertrouwensprobleem niet serieus neemt, kan het zomaar uitstralen naar andere dossiers.”
Meer lezen? Lees dit op blendle.